Ropa i demokracja

                   Na świecie jest około 20 państw, gdzie eksport ropy naftowej zapewnia wpływy do budżetu. Takie wpływy z ropy mają taką pokusę, że są to praktycznie darmowe wpływy, darmowe pieniądze i to wcale niemałe. Powoduje to, że obywatele i ich podatki stają się dla budżetu takiego państwa niepotrzebne. Państwo nie musi liczyć się ze zdaniem obywateli z ich wymaganiami, bowiem państwo sobie poradzi bez nich. W ten sposób ropa staje się towarem politycznym. Od 1998 roku cena ropy stale rosła a wraz z tym państwa, w których panowała dyktatura miały się dobrze. Do państw tych można zaliczyć między innymi: Wenezuelę, Iran, Irak, Rosję, Turcja.  Tam nie liczy się za bardzo z ludźmi i ich potrzebami. Państwo daje im dotacje w postaci taniej żywności, paliwa czy energii elektrycznej w zamian żądając, by obywatele nie wtrącali się do rządzenia.

               I tak im droższa ropa tym mniej demokracji, im ropa tańsza reżimy upadają. Brak im finansowania.

              Obecna sytuacja może spowodować upadek kilku dyktatur, co na dobre wyjdzie światu. Nie trzeba wysyłać wojska, by zrobić porządek na świecie. Wystarczy posłużyć się ropą. Doskonale wykorzystuje to USA, która dzięki łupkom ma tanią ropę i gaz. W ten sposób świat ma nadmiar tego surowca i dlatego on tanieje. Sytuacja taka miała już miejsce w 1991 roku, kiedy USA wraz z Arabią Saudyjską przyczynili się do upadku ZSRR. Ropa staniała wówczas o 22 dolary z 32 do 10 za baryłkę i Rosja straciła ok 20 mld dolarów. Istnieją teorie, że przyczynił się do tego Ronald Regan.

                 Zobaczymy obecnie, czym to się skończy, ale już widać, że sposób z ropą jest skuteczny i może być stosowany częściej.

Jak to z Krezusem było.

Krezus to synonim bogactwa. Jego skarby z danin i kopalni złota są przysłowiowe. Lecz to nie dzięki tym skarbom utrwaliła się jego legenda. Zawdzięcza on sławę wynalazkowi pieniądza. Do tej pory wymieniano na targowisku towar za towar, co było uciążliwe. Odmierzano też kruszec złota. niestety nie było to praktyczne. Zrobiono więc krążki o tej samej wadze i z jednej strony z pieczęciom. Gwarantowała ona tę samą wagę jaka istniała na stęplu.
     Oczywiście monety były znane w Lidii wcześniej ale nie wyszły poza obręb kraju. Dopiero od czasu Krezusa datuje się rozwój Lidijskiej waluty. Trochę to trwało zanim kupcy przyzwyczaili się do tego wynalazku, czy raczej nowinki. Wraz z kupcami waluta ta rozlała się po handlowych szlakach, a Krezus stał się niewyobrażalnie bogaty.

Czy wiesz, że - Kopalnie srebra ratują Greków

W 482 roku p.n.e. w Grecji powstał projekt budowy floty wojennej. Jak zwykle podobnie jak na wszystko potrzeba było pieniędzy by sfinansować ten zamiar. Co się stało? Z pomocą przyszły odkryte pokłady srebra w Laurion nieopodal Aten. Odkrycie to pozwoliło na budowę Atenom wielkiej floty co przełożyło się na zwycięstwo Grków nad Persami pod Salaminą. Pomysłodawcą budowy floty był Temistokles, i jego plan pozwolił na to zwycięstwo. Po prostu flota perska została zwabiona w wąskie przejście między cieśniną a lądem przez co okręty perskie nie mogły wykorzystać swej przewagi.

Finanse

Cała filozofia finansów od najdawniejszych czasów opiera się na kupowaniu. Jeśli kupujesz i sprzedajesz to obracasz gotówką i z tego obrotu rodzi się zysk. Dla sprzedającej marża handlowa, dla kupującej wartość inna czyli zaspokajana jest potrzeba.
Potrzeby człowieka warunkują rozwój gospodarczy. Człowiek zawsze ma jakieś potrzeby. Najpierwotniejsza potrzeba to jedzenie. Człowiek musi jeść. Trzeba wyprodukować pożywienie. Inne potrzeby mamy w piramidzie potrzeb i nie będę ich tu cytował.
      Jeśli zarabiamy mało pieniążków to musimy rezygnować z niektórych zachcianek i zaspokajać tylko najpotrzebniejsze potrzeby. Im więcej ludzi ma mniej pieniędzy tym bardziej ograniczają swe potrzeby i mniej kupują. Wpływa to na wielkość produkcji przemysłowej i rozwój gospodarczy danego kraju.
     Niestety nie rozumieją tego ludzie, którzy mają wpływy czytaj pieniądze.Żyją oni w innym świecie, w którym człowiek jest tylko narzędziem w ich rękach. Nie dbają o rozwój państwa i tym samym swój dbają o rozwój własnej kieszeni. O wpływy do własnej kasy. Nie ważne jest jak, ważne jest jak najwięcej.
Moja wieloletnia obserwacja wskazuje, że nie mają oni najczęściej wizji tylko imaginacje, które są zupełnie oderwane od rzeczywistości.
Prawda jest stara jak świat dasz więcej pieniędzy ludziom to oni więcej kupią i ty więcej zarobisz.
Kompletnie tego nie rozumieją politycy, którzy mają wpływ na płace ludzi, i oni wpływają na swoich ekonomistów tak żeby Ci mówili jak im każą. I kręci się to tak jak kula ziemska. Niestety rozum nie ma w tym udziału.

Pojedyncza formacja świecowa jako przykład zyskownego inwestowania - ebook

SKUTECZNY i PROSTY w obsłudze system – czy to możliwe? Skuteczność tego systemu to jedno. Ale ma on jeszcze inną zaletę. Jest nią… prostota obsługi. Można w to nie wierzyć, ale wszystkie transakcje zawieramy w oparciu o zaledwie jedną formację świecową. Jaką? To nie jest żadna tajemnica – system wykorzystuje formację outside bar, a jedyne rodzaje zawieranych zleceń to buy stop i sell stop. Aby było jeszcze prościej, system ogranicza się do… jednej ramy czasowej, mianowicie H4. Prościej się nie da, dlatego nawet osoby rozpoczynające trading na forexie bez problemów opanują tę strategię.

Czym kredyt różni się od pożyczki?

Kredytu udzielają banki i SKOK-i. Natomiast pożyczki może udzielać instytucja, jak i osoba fizyczna.
Zasady udzielania kredytu regulują prawo bankowe, natomiast zasady regulujące pożyczek regulije kodeks cywilny.
Kredyt, jego umowa musi być sporządzona na piśmie i zawierać kwotę kredytu, oprocentowanie, wysokość prowizji, termin spłaty, warunki zmiany oprocentowania, cel kredytu.
Dodatkowo Banki i SKOK-i są kontrolowane przez KNF.
Pożyczki zaś mogą zostać udzielone na dowolny cel i wydane w dowolny sposób. W przypadku niskiej kwoty nie trzeba nawet podpisywać umowy. Dodatkowo pożyczać możemy nie tylko pieniądze ale również rzeczy lub papiery wartościowe. Firmy udzielające pożyczek nie są kontrolowane przez Nadzór Bankowy

Reforma OFE w 2013 roku

W dniu 27 grudnia 2013 Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ustawę o zmianach w systemie emerytalnym przewidującą przekazanie w dniu 3 lutego 2014 do ZUS skarbowych papierów wartościowych posiadanych przez OFE a następnie ich umorzenie (Dz. U. z 2013 r. Nr 0, poz. 1717). Dotyczy to 51,5% jednostek rozrachunkowych znajdujących się na rachunku każdego członka OFE. Ponadto wprowadzono dobrowolność przekazywania przyszłych składek do OFE, obniżono wysokość opłaty od składki pobieranej przez PTE, a także wprowadzono tzw. suwak bezpieczeństwa.
Zgodnie z założeniem „suwaka bezpieczeństwa” 10 lat przed momentem osiągnięcia ustawowego wieku emerytalnego środki zgromadzone na indywidualnym koncie członka OFE będą stopniowo transferowane na subkonto ubezpieczonego w ZUS. Celem tego mechanizmu jest mitygacja ryzyka utraty wartości środków zgromadzonych w OFE w wyniku ewentualnego spadku cen papierów wartościowych. Od 1 kwietnia do 31 lipca 2014 r. ubezpieczeni mogli wybrać czy część ich składki na ubezpieczenie emerytalne w wysokości 2,92% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne ma być wpłacana do OFE. Ubezpieczeni, którzy podjęli taką decyzję musieli poinformować o tym ZUS. Deklaracje można było składać osobiście w siedzibach ZUS, pocztą lub przez Internet, przy pomocy Portalu Usług Elektronicznych ZUS^. W przypadku razie braku deklaracji przyszłe składki będą w całości przekazywane do ZUS (w wysokości 19,52%)^. Decyzję będzie można zmienić ponownie w 2016 roku (od 1 kwietnia do 31 lipca), a następnie co cztery lata w czasie tzw. "okienek transferowych".

Moc pozytywnego myślenia w biznesie Scott Ventrella

 Jedną z najpotężniejszych sił w dzisiejszym biznesie jest ruch pozytywnej psychologii – pokonywanie postaw prowadzących do porażek na własne życzenie oraz rozwijanie naszych talentów i cech pozytywnych. Wiele z zasad tego nowego myślenia wywodzi się bezpośrednio z koncepcji zawartych w klasycznym bestsellerze Normana Vincenta Peale’a Moc pozytywnego myślenia, który przetłumaczono na czterdzieści dwa języki i sprzedano w ponad 22 milionach egzemplarzy.   Dziś, po latach intensywnych badań teoretycznych i terenowych, we współpracy z Peale Center i najważniejszymi korporacjami USA, Scott Ventrella zaadaptował większość tych koncepcji, tworząc uporządkowany program dla ludzi biznesu, pozwalający im osiągnąć wyższe poziomy wyników w życiu osobistym i zawodowym. Moc pozytywnego myślenia w biznesie dostarcza każdemu z nas praktycznych sposobów rozwinięcia i faktycznego wzmocnienia dziesięciu cech osoby myślącej pozytywnie. Nasze wyniki niechybnie osiągną nowe poziomy, kiedy dowiemy się, w jaki sposób pokonać negatywne bariery związane z naszymi postawami, takie jak strach, brak pewności siebie i niska samoocena, a w zamian rozwijać cechy, które charakteryzują osobę myślącą pozytywnie: optymizm, entuzjazm, wiarę, prawość, odwagę, pewność siebie, determinację, cierpliwość, spokój i skupienie.   Moc pozytywnego myślenia w biznesie zachęca nas do skoncentrowania się na obiektywnym, racjonalnym myśleniu. W rezultacie zwiększa się zdolność skutecznego radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i trudnymi ludźmi, zarówno w środowisku biznesowym, jak i w życiu osobistym.  OPINIE  Scott Ventrella pokazuje nam, jak odsunąć na bok ograniczające nas wątpliwości i rozwinąć wrodzoną zdolność osiągania naszego największego ludzkiego potencjału. Dziesięć cech osoby myślącej pozytywnie może prowadzić do wspaniałych rezultatów.  Marcus Buckingham, współautor Po pierwsze: złam wszelkie zasady oraz Teraz odkryj swoje silne strony.

Citibank

Citibank – zaliczany jest do największych w świecie banków obsługujących klientów indywidualnych. Jest częścią dostawcy usług finansowych Citigroup. Swoją siedzibę ma w Nowym Jorku.

W 1812 powstał jako City Bank of New York. W 1894 był już największym bankiem w USA. W 1902 rozpoczął ekspansję międzynarodową i stał się największym amerykańskim bankiem posiadającym filie zagraniczne. W 1930 został największym bankiem na świecie, ze 100 filiami w 23 krajach.
W 1955 zmieniono nazwę na The First National City Bank of New York, w 1962 na First National City Bank, a z kolei w 1976 na Citibank.
Obecnie Citibank działa w ponad 100 krajach na 6 kontynentach.

Bank działa pod nazwą Citi Handlowy a do 2001 r. jako Citibank (Poland) SA.

Przywództwo Złote zasady - audiobook - John C. Maxwell

Każdego roku niezliczone rzesze ludzi proszą o radę międzynarodowego eksperta w dziedzinie przywództwa, Johna C. Maxwella. Jak jeden człowiek może uczyć tak wiele osób rozproszonych po całym świecie? Odpowiedzią jest właśnie ta książka.

Przywództwo. Złote zasady to – jak do tej pory – najbardziej osobista książka Maxwella. Znalazło się w niej wiele historii opisujących porażki i sukcesy; są w niej też „złote bryłki” mądrości, które autor zdobył w ciągu swojego życia. John Maxwell chce się tym wszystkim z tobą podzielić. Każdy rozdział przypomina indywidualną sesję, w której mentorem jest człowiek uznany przez portal Leadershipgurus.net za Największego Światowego Guru Przywództwa.
„Od lat chciałem napisać tę książkę. Przyrzekłem sobie jednak, że nie powstanie ona, dopóki nie przekroczę sześćdziesiątki – mówi Maxwell. – Pragnąłem opisać w niej najtrudniejsze lekcje przywództwa, jakie otrzymałem od życia, by można je było wykorzystać do rozwoju liderów. Przesiałem wiele piachu, by dokopać się do złota”.

Początkującym liderom przydadzą się podstawy zawarte w Złotych myślach przywództwa. Liderzy doświadczeni wykorzystają bardziej zaawansowane idee Maxwella. Przywódcy, którzy są również mentorami, posłużą się tą książką, by wychowywać kolejne pokolenia liderów. Wszyscy mogą skorzystać z zawartej w niej mądrości.

CO SIĘ DZIEJE W MÓZGU, KIEDY MYŚLIMY O PIENIĄDZACH?

Otóż całkiem dużo. Nie wszystko, co się dzieje, ma jednak korzystny wpływ na stan naszych finansów. W Twój mózg, twoje pieniądze Jason Zweig wyjaśnia, dlaczego mądrzy ludzie podejmują głupie decyzje finansowe ? oraz co mogą zrobić, by tego typu błędów uniknąć. Zweig, doświadczony dziennikarz finansowy, sięga do najnowszych odkryć neuroekonomii, fascynującej nowej dyscypliny stanowiącej połączenie psychologii, neurobiologii i ekonomii, by lepiej zrozumieć istotę procesu podejmowania decyzji finansowych. Wyjaśnia, dlaczego tak często niepoprawnie oceniamy ryzyko i dlaczego jesteśmy zbyt pewni siebie, gdy chodzi o decyzje inwestycyjne. Rzuca zupełnie nowe światło na proces inwestowania i wyjaśnia, w jaki sposób można kontrolować przebieg walki między rozumem i emocjami.

Twój mózg, twoje pieniądze to książka równie zabawna, co odkrywcza. W trakcie swoich badań Zweig odwiedził wiodące laboratoria neurobiologiczne i poddał się licznym eksperymentom. Łączy anegdoty dotyczące tych doświadczeń z historiami opisującymi błędy inwestycyjne ? przedstawia między innymi zwierzenia ludzi sukcesu, którzy opowiadają o swoich głupich błędach. Na tej podstawie formułuje wnioski i przedstawia praktyczne porady dla inwestorów pragnących podejmować mądrzejsze decyzje.
Ta książka powinna zainteresować każdego, kto kiedykolwiek, myśląc o swojej decyzji finansowej, zaczął się zastanawiać: „Jak mogłem być taki głupi?”.

Bank Zachodni WBK (BZ WBK)

        Bank uniwersalny z siedzibą we Wrocławiu (siedziba rejestrowa), Poznaniu i Warszawie. Jest 3. największym bankiem w Polsce pod względem wartości aktywów oraz 3. pod względem liczby placówek. Powstał w wyniku połączenia w 2001 r. Banku Zachodniego S.A. i Wielkopolskiego Banku Kredytowego S.A. Prezesem zarządu banku od maja 2007 roku jest Mateusz Morawiecki. Od 2011 roku należy do hiszpańskiej grupy Santander. 4 stycznia 2013 r. Bank Zachodni WBK połączył się z Kredyt Bankiem. Bank Zachodni WBK dysponuje siecią liczącą ok. 1000 placówek i obsługuje 3,5 mln klientów.

       W marcu 1995 roku irlandzka grupa Allied Irish Banks nabyła od Skarbu Państwa 16,2% akcji Wielkopolskiego Banku Kredytowego. W następnych latach nabywała kolejne udziały w spółce, a w 1999 roku nabyła większościowy pakiet akcji (80%) Banku Zachodniego S.A. 13 czerwca 2001 roku, uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 7 marca 2001 roku, utworzono Bank Zachodni WBK. AIB objęła 70,5% udziałów w powstałym banku.
23 czerwca 2001 roku rozpoczęto obrót akcjami banku na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Bank wchodzi w skład indeksu WIG30.
30 marca 2010 roku AIB ogłosiło zamiar sprzedaży udziałów w BZWBK, a 10 września potwierdzono te zamiary podając nabywcę – hiszpańską grupę Santander, która miała nabyć od AIB 70,36% akcji warte 3,1 mld euro. 30 marca 2011 roku Santander w ramach wezwania skupił 69,912 mln akcji spółki obejmując w niej 95,67% udziałów.
W 2012 roku grupa Santander porozumiała się z belgijskim KBC w sprawie zakupu należącego do tej drugiej grupy banku Kredyt Bank. Następstwem zakupu Kredyt Banku przez Santander stało się połączenie obu polskich banków. 4 stycznia 2013 nastąpił wpis do KRS na mocy którego Bank Zachodni WBK S.A. stał się następcą prawnym Kredyt Banku. Połączony bank funkcjonuje jako Bank Zachodni WBK, a nazwa „Kredyt Bank” jest używana jako znak towarowy części produktów.
W sierpniu 2014 Mateusz Morawiecki – prezes banku – zapowiedział rebranding nazwy banku na „Santander”, tłumacząc to koniecznością unifikacji nazwy pod którą spółka Santander działa na świecie. Decyzja zapadła bez wymaganych konsultacji z Komisją Nadzoru Finansowego, do których zobowiązała się spółka przejmując bank.

ING Bank Śląski SA

ING Bank Śląski SA  – bank komercyjny z siedzibą w Katowicach przy ul. Sokolskiej 34, świadczący usługi bankowe dla klientów indywidualnych oraz firm i instytucji (bank uniwersalny). Jest 4. największym bankiem w Polsce pod względem wartości aktywów, a 8. pod względem liczby placówek.

Powstał jako Bank Śląski w 1988 roku w wyniku wyodrębnienia z NBP. W 1991 został przekształcony z banku państwowego w spółkę akcyjną, a w 1994 jego akcje trafiły na GPW. Od 1996 r. większościowym udziałowcem banku jest holenderska Grupa ING. W 2001 roku Bank Śląski połączono z ING Bank N.V. Oddział w Warszawie. Od tego czasu bank występuje pod szyldem ING Bank Śląski. 8 grudnia 2009 Rada Nadzorcza powołała Małgorzatę Kołakowską na stanowisko Prezesa Zarządu Banku
Kapitał akcyjny ING Banku Śląskiego wynosi 130,1 mln zł i dzieli się na 92,6 mln akcji zwykłych serii A i 37,5 mln akcji zwykłych serii B o wartości nominalnej 1 zł każda akcja. Akcjonariusze:

• ING Bank N.V. – 75%
• Aviva Otwarty Fundusz Emerytalny Aviva BZ WBK – 5,66%
• Inwestorzy giełdowi – 19,34%

BIG Bank Gdański

BIG Bank Gdański – bank komercyjny powstały w 1997 w wyniku fuzji Banku Inicjatyw Gospodarczych SA oraz Banku Gdańskiego SA. Prezesem banku był Bogusław Kott.
Akcjonariat banku był początkowo rozdrobniony, obejmował m.in. BRE Bank, PZU SA, Raiffeisen, Banco Comercial Portugues, Eureko i Deutsche Bank.
W 1998 bank rozpoczął we współpracy z Banco Comercial Portugues budowę sieci placówek detalicznych pod marką „Millennium”.
W 1999 uruchomił Otwarty Fundusz Emerytalny EGO. W tym samym roku nabył wspólnie z Eureko BV 30% akcji PZU SA. Wcześniej w tym samym roku doszło do próby przejęcia BIG Banku Gdańskiego przez niemiecki Deutsche Bank. Była ona przygotowana w porozumieniu z ówczesnym prezesem PZU Grzegorzem Wieczerzakiem związanym z prawicą. Sprzedaż BIG Banku Gdańskiego kapitałowi niemieckiemu miała osłabić wpływy środowisk związanych z dawną PZPR w sektorze bankowym. Po odwołaniu Bogusława Kotta z funkcji prezesa BIG Banku Gdańskiego sprzedaż jego akcji Deutsche Bankowi zablokowano w radzie nadzorczej PZU przy wsparciu m.in. Marka Belki ówczesnego doradcy prezydenta i członka rady nadzorczej BIG Banku Gdańskiego. W wyniku tych interwencji przywrócono na stanowisko prezesa Bogusława Kotta, a swoje dotychczasowe udziały w BIG Banku Gdańskim Deutsche Bank sprzedał po kilku miesiącach Banco Comercial Portugues. Tym samym w 2000 „Banco Comercial Portugues” stał się inwestorem strategicznym BIG Banku Gdańskiego.
W 2003 BIG Bank Gdański zmienił nazwę na Bank Millennium.

Rola państa cz4

Przyziemna rzecz informacja. Jeśli rynki nie mają pełnej informacji wówczas podejmują błędne decyzje, bowiem informacja jest jednym z ważniejszych czynników współczesnego świata.Jeżeli nie ma odpowiednich kar za oszustwa, producentom nie opłaca się informować odbiorców o wadach swoich produktów bądź ich niebezpiecznym wpływie na zdrowie.
Oczywiście współczesne gospodarki są na tyle złożone, że nie jest możliwe w pełni zebrać i ocenić wszystkie informacje by podjąć prawidłową decyzję. I tu wkracza państwo które powinno pełnić rolę informatora dla dobra swoich obywateli.
Niektóre państwa rozumieją swoją rolę w tym zakresie by informować klientów przed działaniami, których mogliby później żałować.
Państwo stara zapobiegać tym zjawiskom przez regulacje rynków pracy, wydając przepisy np. dotyczące etykietek na produktach ze składem produktu.

Rola państwa cz3

Jeżeli przedsiębiorstwo np. zanieczyszcza środowisko chemikaliami, ściekami itd i nie płaci za szkody wyrządzone otoczeniu jego produkty nie uwzględniają tych opłat i ceny wytwarzanych przez nie produktów są niższe od innych. Przedsiębiorstwo jest zatem konkurencyjne. Produkty zanieczyszczenia nazywamy efektem zewnętrznym.
Oczywiście efekt ten jest szkodliwy dla otoczenia.
Nie zawsze się tak dzieje. Właściciel domku maluje go na piękne kolory i zakłada ładny klomb. Dostarcza on korzyści wszystkim, bowiem nie musimy oglądać odrapanego domu. Jest to efekt zewnętrzny pozytywny.
Efekty zewnętrzne zastępują zatem pewne rynki w gospodarce.
Państwo może na nie oddziaływać za pomocą rozwiązań rynkowych tzn. może wprowadzić opłatę za zanieczyszczanie środowiska.

Rola państwa cz 2

Dobra publiczne
Większość dóbr to dobra prywatne.
Dobro prywatne to takie dobro, które jest konsumowane przez jedną osobę i nie może być konsumowane jednocześnie przez kogoś innego.
Takim dobrem może być ubranie noszone obecnie przez nas, lub ciastko które jemy.
Istnieją jednak dobra, z których możemy korzystać jednocześnie wszyscy. Nazywamy je dobrami publicznymi. Jest nim wojsko czyli obrona narodowa, policja. Państwo musi zapewnić niezbędne rozmiary ich produkcji.
Wytwarzaniem tych dóbr mogą zająć się dostawcy prywatni. Na przykład wyposażenie armii, czy policji w buty.
Na rynku lokalnym władze lokalne korzystają z usług przedsiębiorstw prywatnych w celu usuwania śmieci.
Wnioski: Państwo może wpływać na wytwarzanie dóbr poprzez zlecanie ich wytwarzania dostawcom prywatnym.

Co powinno robić państwo cz1

Ojciec ekonomii Adam Smith w swoim klasycznym dziele Bogactwo narodów, że ludzie w swoich poczynaniach są prowadzeni przez niewidzialną rękę, a ich działania są zgodne w rezultacie z interesami całego społeczeństwa.

Konserwatywni ekonomiści twierdzą , że w rzeczywistości najbardziej prawdopodobne jest, że państwo a nie rynek powoduje nieefektywną alokację zasobów. Oczywiście prawda leży pośrodku.

Natomiast państwo posiada środki i możliwości, którymi może zadziałać na rzecz poprawy alokacji środków. Są to:

Cykle koniunkturalne. Mają one wiele przyczyn od wojen do kryzysów bankowych włącznie. Na ich przebieg może wpływać państwo poprzez swoją politykę. Podniesienie podatków i ograniczenie wydatków z reguły zmniejsza PNB.

Wzrost podaży pieniądza zwiększa PNB i podnosi ceny. Polityka państwa może zatem pogłębić cykl, wydłużając recesję i powodując inflację albo zmniejszyć wahania cykliczne.

Oczywiście nie sposób kontrolować tych działań w sposób doskonały, niemniej jednak to państwo kontroluje dużą część wydatków.
I do państwa należy zmniejszanie podatków kiedy gospodarka znajduje się w recesji.

Dywersyfikacja portfela inwestycyjnego w okresie kryzysu – złoto

Dywersyfikacja portfela inwestycyjnego w okresie kryzysu – złoto

Autor: Robert Jeżewski

Powiedzenie: „Im gorsze czasy tym złoto bardziej świeci” nabiera znaczenia szczególnie w okresach niepewności gospodarczej, kiedy inwestycje nie przynoszą planowanych zysków. Wtedy lekarstwem na zarobek jest złoto, które omija spadkowy trend.

Gdy spojrzeć na kurs notowania tego metalu, daje się zauważyć, że jego notowania to sinusoida, która jest uzależniona od globalnej sytuacji zarówno ekonomicznej, jak i politycznej.

W XX wieku złoto swój rekord zanotowało w 1980 roku, kiedy cały świat bał się skutków rewolucji islamskiej w Iranie oraz zaangażowania ZSRR w konflikt w Afganistanie. Cena na uncję osiągnęła w tamtym okresie rekordowy pozom 850 USD. Po uspokojeniu się sytuacji politycznej cena spadała przez kolejne lata, aby finalnie osiągnąć 280 USD na początku 2000 roku.

Po atakach z 11 września 2011 roku, kiedy wzrosło światowe zagrożenie terroryzmem, cena złota ponownie zaczęła się wznosić, żeby osiągnąć poziom 1050 USD za uncję na koniec roku 2007. Kiedy wydawało się, że kryzys spowodowany zagrożenia terrorystycznym został opanowany i cena za uncję zaczęła spadać, osiągając kwotę poniżej 800 USD na koniec 2008 roku, pojawił się światowy kryzys gospodarczy, zapoczątkowany upadkiem Lehman Brothers we wrześniu 2008 roku. Wtedy inwestorzy obawiając się skutków gospodarczego krachu ponownie zaczęli inwestować w złoty kruszec, windując jego cenę do 1895 USD w 2011 roku, kiedy pojawiła się realna groźba upadku Unii Europejskiej. Po wprowadzeniu planów  naprawczych oraz porozumieniu państw członkowskich UE, sytuacja się uspokoiła i obecnie w okresie względnej stabilizacji ekonomiczno-politycznej cena kształtuje się w przedziale pomiędzy 1320 – 1330 USD za uncję.

Złoto to również bezpieczna inwestycja w czasie, kiedy gwałtownie rośnie inflacja. Dobrym przykładem była sytuacja, kiedy amerykański Bank Centralny FED zaczął dodrukowywać dolary próbując rozbudzić amerykańską gospodarkę. Inwestorzy masowo zaczęli skupować złoto, bojąc się znacznej utraty wartości USD. Nie stało się tak jednak z uwagi na to, że większość pieniędzy nie została przekazana do gospodarki, ale wykorzystana do spekulacji na rynkach kapitałowych całego świata.

Kurs złota jest silnie skorelowany z dolarem amerykańskim, ponieważ są w tej walucie rozliczane transakcje. Inwestycja w złoto to prognozowanie kursu dolara amerykańskiego. Im słabszy będzie jego kurs do euro lub japońskiego jena, tym większy będzie popyt na złoto, a w konsekwencji wzrośnie jego wartość.

W czasie kryzysu spowalnia również przemysł, co wiąże się z mniejszymi zamówieniami. Złoto używane jest głównie w przemyśle IT do budowy zaawansowanej elektroniki. Spadek zamówień to spadek wartości tego metalu.

Z ceną złota powiązane są również ceny innych metali, takich jak srebro czy miedź, które również używane są w przemyśle. Im gorsza koniunktura gospodarcza na świecie, tym mniejszy popyt na te kruszce.  

---

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak realnie zarabiać na Forex

Inwestujesz na forexie, czytasz książki o zarabianiu na rynku walutowym, a mimo to… efektów nie widać? Oto publikacja, która w sposób kompleksowy pokaże Ci, jak zacząć rzeczywiście zarabiać na tradingu. Na 127 stronach znajdziesz komplet informacji od A do Z, które pozwolą Ci zgłębić wszystkie aspekty tradingu potrzebne do tego, byś mógł zawierać jak najwięcej trafnych i zyskownych transakcji.

Samo Sedno - Jak zadbać o własne finanse? - ebook

Skuteczne zarządzanie finansami w 10 krokach
Unikalny, dostosowany do polskich realiów program skutecznego zarządzania finansami w 10 krokach! Dowiedz się, jaka jest faktyczna przyczyna twoich problemów z pieniędzmy, i zwalcz ją. Przestaw budżet domowy na mądre oszczędzanie. Pozbądź się szybciej swoich długów, poznaj mity kredytowe i naucz się unikać pułapek bankowych. Dowiedz się, gdzie bezpiecznie gromadzić oszczędności. Wybierz korzystne konto emerytalne i odłóż pieniądze na edukację dzieci.
Ten poradnik pomoże ci rozwiązać problem braku pieniędzy.
Dlaczego poradnik trafia w Samo Sedno?
Pokazuje, jak przygotować plan wydatków tak, byś był w stanie odłożyć co miesiąc zaplanowaną kwotę.
Przedstawia naprawdę skuteczne sposoby oszczędzania sprawdzone w polskich warunkach finansowych.
Podpowiada, jak pozbyć się już zaciągniętych długów i wyrwać się ze spirali kredytów.
Radzi, jak szybciej uporać się z kredytem hipotecznym.
Uczy, jak zbudować fundusz bezpieczeństwa, który zapewni tobie i twoim bliskim odpowiednią ochronę w razie trudnych sytuacji życiowych.
Pomaga wybrać właściwe konto emerytalne.
Marcin Iwuć – doświadczony menedżer, trener i publicysta w zakresie rynków kapitałowych oraz finansów osobistych. Dyplomowany analityk finansowy z certyfikatem CFA Institute. Od ponad 10 lat w branży finansowej, obecnie na stanowisku Dyrektora ds. Produktów Inwestycyjnych w TFI. Prowadzi szkolenia oraz bloga „Finanse bardzo osobiste”.

Rynek walutowy dla początkujących inwestorów - ebook

Forex to rynek wymiany walut, gdzie przedmiotem międzynarodowego obrotu są pieniądze. Można na nim zarabiać przez 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu – zarówno przy trendzie zwyżkowym, jak i zniżkowym. Poradnik pokazuje krok po kroku, od czego zacząć fascynującą przygodę z inwestowaniem.
Książka przystępnie wyjaśnia najważniejsze pojęcia związane z funkcjonowaniem rynku Forex, takie jak pary walutowe, dźwignia finansowa, depozyt czy pipsy. Porządkuje informacje o kluczowych graczach i pokazuje na praktycznych przykładach, jak skutecznie inwestować. Tłumaczy, co to jest bucket shop, boiler room, churning czy HYIP. Autor objaśnia także, czym są analizy techniczna i fundamentalna, w jaki sposób weryfikować informacje oraz bezpiecznie lokować pieniądze.
Poradnik zawiera cenne wskazówki dotyczące tego, jak wybrać właściwego brokera, jak ćwiczyć na rachunku demonstracyjnym oraz jak planować grę na forexie. Początkujący inwestor dowie się np. jak zarabiać, czym właściwie jest spekulacja, na czym polega rola banków na rynku Forex, jak działają fundusze hedgingowe oraz jak rozliczać się z przychodu. Poradnik doradzi także, jak zminimalizować ryzyko strat podczas inwestowania, a jednocześnie osiągać maksymalne zyski. Doświadczeni inwestorzy uzyskają informacje o wybranych oscylatorach, dowiedzą się, czy analiza techniczna jest potrzebna zaawansowanym traderom oraz czy mogą liczyć na udany trading dzięki podążaniu za silnym trendem rynkowym.

Kiedy za kredyt do więzienia

Kiedy za kredyt do więzienia

Autor: Robert Grabowski

Nie każdy niespłacony kredyt to dzieło oszustwa. Oszustwo - zły zamiar trzeba kredytobiorcy udowodnić. Masz problem ze spłatą kredytu, bankowi windykatorzy straszą Cię więzieniem? Przeczytaj ten artykuł byś wiedział, kiedy masz się bać.

Zasadniczo z tytułu niepłacenia długów w tym kredytów i pożyczek, dłużnik ponosi formalnie konsekwencje przewidziane w kodeksie cywilnym. W tym zakresie, jeśli dobrowolnie nie zwróci kredytu, taki dług może wyegzekwować od niego komornik i jest to ostateczność. Generalnie za długi nie idzie się do więzienia chyba że dłużnik już w chwili zaciągnięcia zobowiązania wiedział, że nie dokona zapłaty np. za towar na fakturę, że nie zwróci pożyczki, kredytu. Wtedy właśnie popełnia przestępstwo oszustwa określone w art. 286 kodeksu karnego. Podpisuje fakturę z terminem zapłaty i wie że nie zapłaci, podpisuje umowę o kredyt z terminem zwrotu i wie że nie odda w terminie i w ogóle. Wie, że komornik nie ściągnie od niego pieniędzy, bo on - dłużnik np. już nic oficjalnie nie posiada, żadnej wartościowej rzeczy, a pieniądze z kredytu ma zamiar np. przetracić, ukryć, kupić za nie coś ale nie na siebie, itp. Tym samym wprowadza wierzyciela w błąd, gdyż wierzyciel (kontrahent, bank...) myśli, że dłużnik ma zamiar zapłacić, że jego sytuacja finansowa pozwoli mu na to.
Następuje więc świadome wprowadzenie w błąd w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez dłużnika kosztem wierzyciela, do doprowadzenia tego ostatniego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wtedy mamy do czynienia z oszustwem i można za to trafić do więzienia na okres od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Oszustwo trzeba jednak udowodnić dłużnikowi przed sądem a to nie zawsze się udaje a jeszcze częściej prokurator umarza postępowanie nie dopatrzywszy się znamion przestępstwa. Zwróćmy uwagę - trzeba udowodnić dłużnikowi nie (tylko) to że jest dłużnikiem, ale właśnie że z góry miał ZAMIAR nie zapłacić. Fakt niewypłacalności i braku majątku już w momencie zaciągania długu może być wystarczającą przesłanką ale niekoniecznie, dłużnik może się tłumaczyć i wytłumaczyć.
W przypadku kredytów bankowych kiedy to bank bada zdolność kredytową klienta, udziela kredytu pod zabezpieczenie (bo liczy się z tym, że kredytobiorca może nie spłacić kredytu) raczej nie może w chodzić grę wyłudzenie - kredytobiorcy nie grozi odpowiedzialność karna z tego tytułu. Oczywiście przy założeniu że kredytobiorca nie podaje bankowi fałszywych informacji, nie przedstawia bankowi sfałszowanych dokumentów - zaświadczeń. Jeżeli kredyt nie zostanie spłacony to bank, mając stosowne zabezpieczenie np. na hipotece nieruchomości kredytobiorcy może skierować egzekucje kredytu właśnie z nieruchomości. Tym samym nie powinno (naszym zdaniem) być mowy o doprowadzeniu banku do niekorzystnego rozporządzania mieniem, ze z góry powziętym zamiarem ze strony kredytobiorcy.
Wiele kredytów gotówkowych udzielanych jest co prawda bez zabezpieczenia na mieniu kredytobiorcy; ani na nieruchomości, ani na samochodzie. Wystarczy zaświadczenie z zakładu pracy o wysokości dochodów, umowa o prace na czas nieokreślony. Niejednokrotnie zdarza się że osoba która tak uzyskała kredyt pracę traci, albo pojawiają się losowe przypadki odbijające się negatywnie na budżecie. To może spowodować powstanie kłopotów ze spłatą kredytu i zaległości. Jeżeli przyczyny niespłacania kredytu są rzeczywiście tylko takie i nie ma celowego działania na szkodę banku ze strony kredytobiorcy, to naszym zdaniem kredytobiorca w takiej sytuacji również nie ma podstaw do obaw o to, że zostaną mu przedstawione prokuratorskie zarzuty w związku z wyłudzeniem kredytu. Zwróćmy bowiem uwagę - kredytobiorca nie miał zamiaru nie spłacić kredytu zaciągając go, zła sytuacja finansowa pojawiła się później i nie jest efektem jego celowego działania.
Zarzut wyłudzenia kredytu zostaje postawiony najczęściej wówczas gdy sprawca jednocześnie dopuści się przestępstwa określonego w art. 297 kk, przestawiając bankowi np. sfałszowane zaświadczenie o wysokości zarobków, o zatrudnieniu, gdy tak naprawdę jego zarobki są o wiele niższe albo gdy w ogóle nie pracuje i nie posiada majątku.

---

kredyty
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Wygoda pożyczek gotówkowych

Wygoda pożyczek gotówkowych

Autor: Marcin Kowalczyk

Współczesny rynek finansowy rozwija się w bardzo szybkim tempie i dostosowuje swój kształt do zmieniającego sie społeczeństwa. Parę lat temu nienawidzone a dziś kochane - pożyczki gotówkowe pozwalają rozwiązać problem różnicy czasu między wystąpieniem potrzeby a zdobyciem środków na jej zaspokojenie.


Pożyczki gotówkowe to wciąż rozwijający się sektor rynku finansowego. Rozwój ten jest napędzany wciąż rosnącym zapotrzebowaniem na tego typu produkty. Cechuje je dostępność, szybkość decyzji i brak zbędnych formalności. Pożyczkę gotówkową może wziąć niemal każdy. Przy udzielaniu nie jest brana pod uwagę historia dłużnika ani jego zabezpieczenia.
"Chwilówki" są po prostu wygodne. Często zawarcie umowy pożyczki nie wiąże się nawet z wizytą w siedzibie firmy. Pożyczka bez BIK przez Internet pozwala wręcz nie wychodzić z domu. Nie trzeba zbierać zaświadczeń z urzędów ani wyciągów z wypłat. Wszelkie sprawy z konsultantem załatwimy telefonicznie lub u nas w domu.
W skali makroekonomicznej pożyczki mają leczniczy wpływ na gospodarkę. To właśnie one napędzają bezlik turystycznych miejscowości. Wielu Polaków nie wyobraża sobie wakacji bez wizyty nad morzem, lecz oszczędność nie jest naszą narodową cechą. Pożyczka rozłożona na odpowiednie raty może uratować sytuację i zapewnić rodzinie wczasy.
Pożyczki mają również inną cechę różniącą je od kredytów. Do wzięcia pożyczki nie jest potrzebna zgoda współmałżonka, która w wielu życiowych sytuacjach może okazać się przeszkodą nie do pokonania.
Pożyczki gotówkowe uznawane są za znacznie droższe od kredytów. Trzeba jednak nadmienić, że na przestrzeni ostatnich lat pojawiło się dużo nowych instytucji pożyczkowych doprowadzając do wzrostu konkurencji na rynku. To doprowadziło do spadku kosztów pożyczek i lepiej dostosowanej oferty dla nas - klientów.

---

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kredyt na auto bez zaświadczeń

Kredyt na auto bez zaświadczeń

Autor: adam-borowcowy

Czy kredyt samochodowy bez zaświadczeń to naprawdę niezły pomysł na uzyskanie większych pieniędzy koniecznych do kupna samochodu?

Czy nie lepiej by było postarać się o skromną pożyczkę gotówkową w którymkolwiek banku?
Okazuje się jednakże, iż jest to jedyna słuszna droga w celu zdobycia pieniędzy potrzebnych na kupno samochodu. W większości okoliczności nie zawsze każdy kredyt gotówkowy będzie można spożytkować na kupno auta, ponieważ nie każda pożyczka udzielana jest na dobrowolny cel. Czasami też nastawienie się na odpowiedni kredyt samochodowy zwyczajnie bardziej się opłaca, ponieważ wtedy można liczyć na bardziej sprecyzowane warunki oraz dostosowanie parametrów kredytu do indywidualnych potrzeb.
Co jednak zrobić w momencie, kiedy pojazd jest bardzo potrzebny, a bank odmówił przyznania kolejnego zobowiązania? Wtedy jedynie kredyt samochodowy bez biku może nas ocalić. Przybywając do placówki parabankowej, liczyć można całkiem często na znacznie bardziej wyrozumiałe postępowanie odnośnie zapożyczenia finansowego, niż w przypadku standardowej bankowości. Nie musimy przede wszystkim okazywać się zaświadczeniami potwierdzającymi dochody, co nie tylko ułatwia sprawę zaciągnięcia kredytu, lecz również i znacząco skraca czas potrzebny do otrzymania gotówki. W większości sytuacji procedury są zawężone do totalnego minimum, w związku z tym pieniądze mogą znaleźć się na koncie pożyczkobiorcy nawet w ciągu tego samego dnia. Dlatego warto zastanowić się nad produktami kredytowymi w oddziałach pozabankowych.
Coraz więcej osób decyduje się na tego rodzaju formy zadłużenia, ponieważ jest to odpowiedź na zapotrzebowanie klientów. Rynek kredytów motoryzacyjnych do niedawna był dosyć zaniedbany i wymagał ogromnej ilości formalności, które przecież można w stosowny sposób ograniczyć. Kredyty samochodowe bez zaświadczeń świadczone są oczywiście tak samo dla klientów indywidualnych, jak też i dla klientów biznesowych. Dobrze więc już dzisiaj przejrzeć niektóre oferty w poszczególnych placówkach parabankowych i postarać się odnaleźć atrakcyjną ofertę. Na pewno będzie to trafiona decyzja, której nie będzie się w przyszłości żałowało.

---

----
Adam Borowcowy autor bloga "kredyt na auto bez zaświadczeń"
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Bank Handlowy

Został założony w 1870 przez grupę osób wywodzących się z burżuazji finansowej, ziemiaństwa i inteligencji. Inicjatorem był finansista Leopold Kronenberg (1812-1878). Jest jednym z najstarszych banków w Polsce i w Europie. Pierwszym prezesem banku był Józef Zamoyski. Już w 1872 bank posiadał filie i oddziały w Petersburgu, Moskwie, Berlinie, Gdańsku (Commerzbank in Warschau), Szczecinie i Łodzi oraz przedstawicielstwa we Włocławku, Płocku, Grójcu, Guzowie, Lublinie i Rawie Mazowieckiej. W następnych latach oddziały otwierano w kolejnych miastach, tym w Łodzi i Sosnowcu (1895), Częstochowie (1897), Lublinie (1898) i Kaliszu (1898). W pierwszych latach XX wieku Bank Handlowy był największym prywatnym bankiem na ziemiach polskich i jednym z niewielu prowadzących obsługę finansową handlu z Rosją i Europą Zachodnią. W okresie tym obroty banku wahały się na poziomie 2 mld rubli co było sumą większą od ówczesnego budżetu Imperium Rosyjskiego. Bank wniósł znaczący wkład w budowę sieci kolejowej i ważnych zakładów przemysłowych na terenie Królestwa Polskiego. Bank nie przerwał swojej działalności w okresie obu wojen światowych jedynie ograniczając działalność. W czasie II wojny światowej oddziały banku na terenach włączonych do Rzeszy zostały zlikwidowane, zaś te na terenie Generalnego Gubernatorstwa działały pod ścisłą kontrolą władz okupacyjnych. Reaktywowany w 1945, bank początkowo obsługiwał prywatne przedsiębiorstwa przemysłowe i handlowe oraz niektóre spółdzielnie. Jako jeden z trzech banków uniknął po wojnie formalnej nacjonalizacji. Poddany został jednak kontroli rządowego komisarza a państwo przejęło znaczącą ilość akcji. W okresie istnienia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej był jednym z dwóch banków (obok Pekao S.A.), działających w formie spółki akcyjnej.
Po 1945 Bank Handlowy został głównym polskim korespondentem banków zagranicznych, a w 1964 uzyskał oficjalnie monopol na obsługę transakcji polskiego handlu zagranicznego. Spowodowało to w konsekwencji zbudowanie największej spośród ówczesnych polskich instytucji finansowych sieci banków korespondentów, otwarcie oddziału w Londynie, przedstawicielstw zagranicznych w Nowym Jorku, Moskwie, Belgradzie, Rzymie i Berlinie oraz afiliacji w Wiedniu, Luksemburgu i Frankfurcie. Po 1989 bank stracił uprzywilejowaną pozycję w handlu zagranicznym i zaczął przekształcać się stopniowo w bank handlowy, otwierając liczne oddziały w kraju.
W okresie przemian ustrojowych bank odegrał istotną rolę w skandalu Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego. Znaczna część operacji walutowych FOZZ prowadzona była właśnie za pośrednictwem Banku Handlowego. Podczas kontroli przeprowadzonej w banku przez NIK w latach 1991-1992 ujawniono liczne nieprawidłowości ujawnione w protokole pokontrolnym Działalność dewizowa Banku Handlowego, którego autorem była inspektor Halina Ładomirska. W raporcie wykazano, że w okresie kontroli bank prowadził działalność dewizową na szkodę polskiej gospodarki i oszacowano straty w ciągu tych dwóch lat na 5-10 mld dolarów. W 1997 dokonano prywatyzacji banku.

Radkość

Rzadkość – jedno z podstawowych pojęć ekonomii, określające ograniczoną ilość zasobów w stosunku do nieograniczonych potrzeb.
Rozbieżność pomiędzy nieograniczonymi potrzebami a ograniczonymi zasobami, służącymi ich zaspokajaniu powoduje, że nie wszystkie potrzeby będą mogły być zaspokojone jednocześnie. Potrzeby pozostają względem siebie w stosunku konkurencyjnym – zaspokojenie jednej oznacza konieczność rezygnacji z zaspokojenia określonej części pozostałych potrzeb. Tym samym rzadkość zmusza do racjonalnego gospodarowania dostępnymi zasobami celem zaspokojenia konkurencyjnych potrzeb.
Pojęcie rzadkości stanowi kryterium podziału na dobra rzadkie i dobra wolne. W tym sensie dobra wolne to takie dobra, które występują w nieograniczonych ilościach. Takie dobra jak powietrze lub woda były uważane za dobra wolne, obecnie dominuje pogląd, że wszystkie dobra są rzadkie.
Rzadkość dóbr to fakt, że nie można mieć wszystkiego, co jest pożądane. Wynika to z tego, że ludzkie chęci są nieograniczone, trzeba więc dokonywać wyboru i ponieść w ten sposób koszt alternatywny.

Carry trade

Carry trade (ang. carry – przenosić, trade – handel) – strategia spekulacyjna polegająca na zadłużaniu się w walucie kraju o niskiej stopie procentowej, oraz lokowaniu tak uzyskanych środków w walutę kraju o wysokiej stopie. Według innej definicji, jest to zadłużanie się w walutach niskooprocentowanych i jednoczesne kupowanie instrumentów finansowych o potencjalnie wysokiej stopie zwrotu.
Innymi słowy, jest to wykorzystywanie różnic w oprocentowaniu. Strategia taka ma duże szanse powodzenia w stabilnym otoczeniu makroekonomicznym, i to zarówno na rynku pieniądza, jak i walutowym. Wykorzystuje się tu prawidłowość, według której waluty krajów o wysokich stopach procentowych mają tendencję do umacniania się. Niemniej jednak operujący strategią carry trade liczyć się muszą m.in. z ryzykiem walutowym.

Euro - waluta

Pierwsze plany utworzenia Unii Walutowej pojawiły się już w latach 60. XX wieku, lecz dopiero w latach 70. opracowano plan wprowadzenia wspólnej waluty, a w 1979 roku powstał Europejski System Walutowy. W 1986 ECU zostało trzecią walutą na świecie, w której emitowano obligacje międzynarodowe.
Genezy euro jako jednolitej waluty Unii Europejskiej należy szukać w historii Unii Europejskiej oraz w historii światowej gospodarki. Z jednej strony, w 1968 roku nastąpiła realna integracja gospodarcza w postaci unii celnej, z drugiej strony upadek systemu kursu walutowego doprowadził do zbyt mocno zmieniających się kursów walut, który w opinii polityków osłabiał handel.
W 1970 roku po raz pierwszy została skonkretyzowana idea europejskiej unii walutowej. W tak zwanym planie Wernera, luksemburski premier Pierre Werner wypracował wraz z ekspertami Unii Gospodarczej i Walutowej, ideę jednolitej waluty. Projekt ten poniósł fiasko z powodu upadku systemu z Bretton Woods. Ostateczna decyzja o utworzeniu wspólnej waluty Unii Europejskiej zapadła w ramach traktatu z Maastricht, który powoływał do życia Unię Gospodarczą i Walutową.
W grudniu roku 1995 w Madrycie wspólnej walucie nadano nazwę euro. Ustanowiono też system TARGET – system automatycznych przeliczeń walut narodowych na euro.
1 stycznia 1999 roku nastąpiła inauguracja euro w transakcjach bezgotówkowych w 11 krajach (bez Grecji), a od 1 stycznia 2002 wprowadzono tę walutę w formie gotówkowej w dwunastu państwach UE (oprócz Wielkiej Brytanii, Szwecji i Danii). 1 lipca 2002 ostatecznie wycofano z obiegu waluty narodowe 12 państw, które przystąpiły do strefy euro. Rozszerzenie strefy euro nastąpiło do tej pory pięciokrotnie: 1 stycznia 2007 przez euro został zastąpiony tolar słoweński, 1 stycznia 2008 funt cypryjski i lira maltańska, 1 stycznia 2009 korona słowacka, 1 stycznia 2011 korona estońska, a 1 stycznia 2014 łat łotewski.
Sztywne kursy wymiany mają Bułgaria, Bośnia i Hercegowina, Komory i Republika Zielonego Przylądka. Waluty Danii i Litwy należą do Mechanizmu Kursów Walutowych (ERM II).

Bańka spekulacyjna

„Bańka cenowa” jest definiowana przez Charlesa Kindlebergera jako „gwałtowny i ciągły wzrost cen aktywów, który kreuje oczekiwania dalszego ich wzrostu, przyciągając tym samym nowych inwestorów, zainteresowanych zyskami kapitałowymi.” Z powyższego wynika, że „bańka cenowa” jest samonapędzającym się mechanizmem, w którym wzrost cen nie jest uzasadniony czynnikami ekonomiczno-finansowymi, a psychologicznymi, np. ciągle rosnącymi oczekiwaniami. W podobny sposób „bańkę cenową” określa Peter Garber, opisując ją jako „pewien zakres zmian cen aktywów, który nie jest możliwy do wyjaśnienia w oparciu o czynniki fundamentalne dla danej kategorii aktywów.” „Bańka cenowa” występuje wtedy, gdy gwałtowna zmiana cen aktywów poza poziom ich wartości fundamentalnej (pęcznienie, nadmuchiwanie „bańki”) kończy się równie gwałtowną korektą cen (pęknięcie bańki). „Bańka cenowa” występuje wtedy, gdy obydwa warunki następują jeden po drugim.
Historia zna wiele przykładów baniek spekulacyjnych, wśród nich spekulację cebulkami tulipanów w Holandii w latach 1636-1637 (tzw. Tulipomania) czy słynne bańki giełdowe, w tym przegrzanie koniunktury przed Wielkim Kryzysem.
Miejscem częstego formowania się baniek są giełdy papierów wartościowych. Inwestorzy widząc nagły trend wzrostowy cen skupują akcje w celu uzyskania szybkiego zysku. Dzieje się to przy podgrzanej atmosferze i dużym medialnym szumie rozpalającym wyobrażenia o potencjalnych zyskach. Inwestorzy zachowują się w sposób stadny, skupując walory nie zważając na brak uzasadnienia ceny w dotychczasowych wynikach finansowych.
Zwykle bąble spekulacyjne nie trwają długo. Gdy rozpoczyna się spadek cen akcji, inwestorzy wyprzedają wcześniej nabyte papiery. Następuje wówczas głębokie załamanie rynku i poważne straty wielu akcjonariuszy oraz okres niskich cen. Istnieje zestawienie grup kryteriów pozwalających na wczesną identyfikację bańki spekulacyjnej.

Czarny czwartek

W roku 1929 gospodarka światowa znalazła się w dużych kłopotach. Kraje europejskie z trudem odbudowywały swoje gospodarki po I wojnie światowej. Od kilku lat największe potęgi kolonialne prowadziły między sobą wojny celne destabilizując handel światowy.
Na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych w tym samym czasie narastała bańka spekulacyjna. Wzrost akcji spowodował podniesienie wartości aktywów należących do inwestorów giełdowych. Banki udzieliły wielu kredytów pod zastaw przewartościowanych akcji. Za pożyczki inwestorzy kupowali kolejne akcje i bańka coraz bardziej się nadymała. W tym okresie ani spółki akcyjne, ani banki nie podlegały publicznemu nadzorowi. Wiele spółek, których akcje notowały ogromny wzrost, było w rzeczywistości nic nie wartych i prowadziło niepewne interesy.


Jednak w końcu liczba nowych inwestorów wchodzących na giełdę okazała się niewystarczająca do podtrzymania wzrostu. Dnia 24 października roku 1929 rozpoczęła się gwałtowna wyprzedaż. Im bardziej ceny spadały, tym więcej osób pozbywało się akcji. Wszyscy chcieli sprzedać udziały wiedząc, że za chwilę stracą one wartość. W panice sprzedawano również akcje spółek o pewnych fundamentach.
W ciągu pierwszego dnia obrócono 13 milionami akcji, a w ciągu następnych kilku liczba ta doszła do 30 milionów. Wartość większości udziałów spadła praktycznie do zera. Inwestorzy stracili wszystko, a ci, którzy wzięli kredyty, zbankrutowali. Dłużników było tak wielu, że banki utraciły dużą część wkładów ludności. Wiele z nich ogłosiło też bankructwo. W ten sposób rozpoczęła się spirala zadłużenia, która stała się pierwszym etapem Wielkiego Kryzysu.

Ingvar Kamprad - IKEA

Ingvar Kamprad (ur. 30 marca 1926, gmina Älmhult) – szwedzki przemysłowiec, założyciel międzynarodowej firmy IKEA, obecnie jeden z najbogatszych ludzi świata (majątek szacowany przez Forbesa na 3,3 mld USD). Urodził się na terenie gminy Älmhult, wychował się na rodzinnej farmie Elmtaryd, w parafii Agunnaryd.
Swój biznes rozpoczął już jako mały chłopiec sprzedając zapałki które, jak głosi anegdota, sam rozwoził okolicznym mieszkańcom na rowerze; z czasem rozszerzył asortyment m.in. o nasiona, ołówki i długopisy oraz ozdoby choinkowe.
Mając 17 lat, w 1943 założył IKEA (nazwa powstała jako akronim od wyrazów: Ingvar, Kamprad, Elmtaryd, Agunnaryd).
W 1965 roku otworzył swój sklep w Sztokholmie o powierzchni 45 000 metrów kwadratowych.
Od 1976 mieszka w Lozannie w Szwajcarii, jednak cały czas podkreśla swój patriotyzm i oddanie Szwecji. Przejawia sentyment do Polski, gdyż w latach 60., gdy szwedzka branża meblarska bojkotowała jego firmę, to dostawy z Polski pozwoliły jej przetrwać. Podczas pobytu w tym kraju popadł w alkoholizm.
W 1994 została ujawniona faszystowska przeszłość Kamprada. W latach 40. i 50. udokumentowano, iż związany był z faszystowskim Ruchem Młodoszwedzkim. Co więcej okazało się, iż jego rodzina dwa pokolenia wcześniej emigrowała z Niemiec, i jest powiązana genealogicznie z Paulem von Hindenburgiem. Kamprad przyznał wtedy publicznie, iż jest to jedna z tych rzeczy w życiu, z powodu których jest mu najbardziej wstyd, a jako gest pojednania z organizacjami żydowskimi wspomógł je finansowo.
Poza pamiątkowym krzesłem po matce, praktycznie całe umeblowanie jego domu pochodzi z IKEI.

Krach giełdowy

Krach giełdowy, panika giełdowa, szok giełdowy – nagły, gwałtowny spadek kursów akcji większości spółek notowanych na giełdzie. Krach spowodowany jest nagłym pogorszeniem nastrojów inwestorów prowadzącym do paniki i nagłej wyprzedaży walorów.

Przyczyny

Zwolennicy teorii efektywności rynku uważają, że u podstaw krachu leżą racjonalne przyczyny, gdyż uczestnicy rynku działają racjonalnie i podejmują świadome decyzje.
Zwolennicy teorii nieefektywności rynków uważają, że są one związane z psychologią zachowań uczestników rynku, którzy czasami skłonni są działać nieracjonalnie (czego innym przykładem jest np. masowe uczestnictwo w grach loteryjnych). Jeżeli wzrost cen akcji trwa odpowiednio długo, na rynek napływa coraz więcej pieniędzy, od kolejnych osób (inwestorów). Powoduje jeszcze większe wzrosty. Pojawia się irracjonalne przekonanie, że wzrost wartości jest rzeczywisty. Dopóki przystępujący do piramidy są liczniejsi, wszyscy którzy chcą wycofać wkład mogą zrealizować swój zysk. W pewnym momencie jednak brakuje nowych uczestników i ceny akcji zaczynają gwałtownie spadać, bo wszyscy próbują się jednocześnie wycofać.
Zwolennicy szkoły austriackiej (np. Ludwig von Mises) stoją po stronie teorii nieefektywności. Główną przyczynę powstawania krachów widzą w nadmiernej kreacji pieniądza inicjowanej przez banki centralne. Wedle tej teorii, pieniądz taki, kreowany przez niskie stopy procentowe, jako obarczony minimalnym ryzykiem, kierowany jest w dużym stopniu właśnie na giełdę, sprzyjając lokowaniu „sztucznego” kapitału w papiery o wątpliwej realnej kondycji, czyli spekulację. Ponieważ jednak emisja taniego pieniądza musi się zawsze kiedyś skończyć z innych przyczyn (np. galopującej inflacji cen oraz innych negatywnych globalnych skutków dla gospodarki), giełda, odcięta od źródła taniego pieniądza, wraca do swojego stanu równowagi, co odczuwane jest jako pęknięcie bańki spekulacyjnej, czyli krach giełdowy.

Carry trade

Carry trade (ang. carry – przenosić, trade – handel) – strategia spekulacyjna polegająca na zadłużaniu się w walucie kraju o niskiej stopie procentowej, oraz lokowaniu tak uzyskanych środków w walutę kraju o wysokiej stopie. Według innej definicji, jest to zadłużanie się w walutach niskooprocentowanych i jednoczesne kupowanie instrumentów finansowych o potencjalnie wysokiej stopie zwrotu.
Innymi słowy, jest to wykorzystywanie różnic w oprocentowaniu. Strategia taka ma duże szanse powodzenia w stabilnym otoczeniu makroekonomicznym, i to zarówno na rynku pieniądza, jak i walutowym. Wykorzystuje się tu prawidłowość, według której waluty krajów o wysokich stopach procentowych mają tendencję do umacniania się. Niemniej jednak operujący strategią carry trade liczyć się muszą m.in. z ryzykiem walutowym.

Forex

Forex, FX (ang. Foreign Exchange) – giełda walutowa, termin używany w związku z międzynarodowym rynkiem walutowym. Forex jest rynkiem będącym połączeniem światowych centr finansowych. Jest to rynek typu OTC (ang. Over The Counter) – rynkiem zdecentralizowanym, bez pojedynczej globalnej jednostki nadzorującej obrót. Nadzory te sprawują komisje lokalne, np. w Polsce instytucją taką jest Komisja Nadzoru Finansowego (KNF), a w Wielkiej Brytanii – Financial Services Authority (FSA).
Forex jest największym rynkiem na świecie. Szacowane dzienne obroty w październiku 2012 wynosiły około 5 bilionów dolarów amerykańskich. Jednak jest to wartość obrotu, a nie zaangażowanych środków, gdyż rynek ten jest bardzo mocno lewarowany. W 2012 roku najczęściej handlowanymi walutami były w kolejności dolar amerykański (84,9%), euro (39,1%), jen (19%) oraz funt szterling (12,9%).
Rynek ten otwarty jest 24 godziny na dobę, poza weekendami, tj. od otwarcia giełdy w Sydney w poniedziałek o godz. 8 (GMT+10) do zamknięcia handlu w Nowym Jorku w piątek o godz. 17 (GMT-5).
Zaletą tego rynku jest jego ogromna płynność powodująca, że sprzedaż lub kupno dowolnej ilości waluty w każdym momencie nie stanowi problemu, poza przypadkami zleceń zbyt małych – innych w zależności od brokera.